“Ne zaman göçtüklerinden haberin olmadı, kimse seni aramadı. Sürülebilecek bir iz bırakmamıştın belki de etrafta. Yağmur duasına çıkmış biçare sümüklü böcekler gibi kuraklığın ortasında zımpara toprak yontmuştu bedenini. Her adımda bir parçanı salmıştın geriye, bir tohum hayali kurmadan, hiçliğe karışacağını bilerek. İstediğin olmuştu işte.”
Belki de Gerçekten Mümkündür Dönmek’te Mustafa Okumuş, ardında bıraktıklarını hatıralarındaki gibi bulamayanların, geçmişte demirleyip yaşamı kaçıranla ...