Hayat bana hiç iyi şeyler yaşatmamıştı. Her daim fırtınalar kırdı dallarımı. Ben hayattan açık renkler isterken, hayat bana her daim koyu renkler verdi. Ben hep koyu zamanların seferisi kaldım. Kışları hiç sevmezdim, hep zemheri kışları yaşadım. Özlem duyar oldum ben çocukluk çağlarıma. Özlem tanem olsa da çocukluğum, biliyorum. Gelmez bir daha, gelmez! O yüzden Fatihalar okur oldum çocukluğumun ardından. Benim hayallerim vardı, gerçek olmayınca, içimde hep bir ukde olarak kaldı… Her şeye rağmen ...