İnsanın en derin çöküşü, çoğu zaman en sessiz olanıdır. Ne travmatik bir patlamayla kendini gösterir, ne de açık bir yıkımla tanınır. Aksine, bu çöküş, fark edilmeden yaşanır. Birey varoluşunu başkasının kolonlarında sürdürdüğü hâlde bunu kendi evi sanır. Psikostatik Kuram’ın sunduğu bakış açısı, işte bu sessizliği görünür kılar. Statik boşluk, sadece var olanın yetersizliğinden değil, aynı zamanda hiç inşa edilmemiş olanın eksikliğinden doğar. Bu boşluklar çoğunlukla bireyin suçu değildir. Aksi ...