Bir zamanlar, ellerinde küçük valizleriyle yola çıkan bir nesil vardı… Kalplerinde vatan hasreti, dillerinde “Bir gün döneriz.” sözü. Ama yıllar geçti. O “bir gün” hiç gelmedi. Evler yapıldı, çocuklar doğdu, torunlar büyüdü. Dönmek, her geçen yıl biraz daha uzak bir rüya hâline geldi. Bir yanda köklerinden kopamayan birinci nesil; diğer yanda doğduğu toprağı “memleket” bilen ikinci nesil… Aynı sofrada iki dil, iki kalp, iki dünya buluştu. Biri geçmişe tutunmak isterken, diğeri geleceğe kök salma ...