Gözlerimin görebildiği kadardı dünya.
Görüş açımın yettiği, düşüncelerimin sessiz uzuvlarıyla kavrayabildiği
genişlikte, göremediğim hiçbir şeyin ya benim için yaşamadığı ya da benden
uzakta olmalarının verdiği güvenle olmadıklarını iddia ettiğim hacme sahipti.
Yanımda olanların hayal gücümün ürünü olduğunu yüksek sesle dile getirmek
beni de gerçek olmaktan çıkartmaz mıydı? Sonuçta bu düşünceye göre
varlığımı onaylayacak insanlar olmadan var olduğumu nasıl ispat ede ...