Her şeyi yaşayan bedendir ama söylenen ve hissedilenleri ruh devralır. Tamamlanmayan şeyin kendisini tekrarlaması gibi, sürekli eziyet verir yaşanılanlar. Bu da ruhu üzmek demektir. Çünkü beden kendini ya doktorla ya da iğne, ilaçla çabuk onarır; ama ruh öyle değildir. İyileşmesi zaman alır. Nasıl ki bir çiçek diktiğinde yeşermesi için zaman verdiğinde, günü gelince en güzel hâliyle açması gibi; ruh da nazlıdır. Bıçakla keser gibi geçmez. Yavaş yavaş ilerlemen gereklidir. Hatta ruhunun iyileşmes ...