Rilke, 1912 yılının fırtınalı bir gününde, Duino Şatosu’nun kayalık kıyılarında yürürken göğsünden içsel bir çığlık gibi kopan ilk dizeyle başlar büyük haykırışına:
“Haykırsam, kim duyardı sesimi melekler katından?”
Prenses Maria von Thurn ve Taxis’in davetlisi olarak gittiği Trieste Körfezi’nde, uçurumların üzerine kurulmuş Duino Şatosu, Rilke için artık yalnızca bir konaklama yeri değil, “melekler”in, “genç ölüler”in ve “sonsuz özlem”in ses verdiği bir mekâna dönüşür. Dui ...