Başladığı yere geri dönüp, içte ve dışta yepyeni biri olarak bitirmenin hazzıyla gülümsedi. Sabaha kadar gülüp dans ettiler. Bir kutlamaydı bu, belki de bir kutsama. Kendi cennetini bulan bir kadının kendine saygı duruşuydu. Artık ne kovulan ne kovan ne kaçan ne de kovalayan vardı. Oyunun bittiği, maskelerin çıkarıldığı, ejderhanın kendi kuyruğunu yediği yerdeydi. Bir döngü tamamlanmıştı; ağzından çıkan alevlerle sözünü söylemeye hazırdı. İki ay sonra bir bahar akşamı Braganza House’ta sergisin ...