“Bazı hayatlar, insanın yüreğine ağır gelir; roman olmasın diye dua edilir.”
Fidan, sağır ve dilsiz olarak dünyaya gözlerini açtı. Doğunun viran bir köyünde soğuk taşlarına bırakılan minicik bir bebekti. O taşlarda yürümeyi öğrendi, acıya konuşamadan direndi. Daha dokuz yaşında babasını toprağa verdi, gençliğini ise gözyaşlarının arasına gömdü; tıpkı dallarını kıran bir fidanın yeşermeye çalışması gibi…
Ardından çocuklarını birer birer yitirdi, sabrını avuçlarının arasına alarak haya ...