Gerçekte neden bu kadar üzgün olduğumu bilmiyorum. Anlam veremediğim kelimeler yoğunlaşıyor
kafamın içinde. Hiç kolay değil düşünceleriyle barışık yaşayamaması insanın. Bu beni bıktırıyor.
“Seni sıkıyor”, diyorsunuz. Oysa, bu hüznüm, bu arzum, ne istediğimi bilmeye bile engel oluyor. Aklım
okyanuslara gitmiş gibi.
İçimde adını koyamadığım bir sıkıntı var; bu bana son derece yabancı bir şey. Adını koyamıyorum; ne
birini seçebiliyorum ne de vazgeçebiliyorum. Hayatın o ...