Özgürlüğü başkalarının iznine tabi bir kız çocuğuydum ben.
Kendi bahçemin penceresinden yabancı çocukların oynayışını izledim.
Babamın, elimden kaçırmayım diye tuttuğu uçan balonumun ipine bir kez bile dokunamadım.
Hayal kurmam, gülmem, konuşmam… hepsi yasaktı.
İnsanlar ışığımdan rahatsız olmasın diye karanlığa sığındım.
Yıllar sonra anladım ki beni karanlıkta tutan onlar değil,
“Işığımı saklamam gerektiğine” inandıran korkularımdı.
En çok sev ...