Hasret dolu gecelerin sancılı sabahlarında çalardı içli içli gurbet türküsü.
Ardında sıla önünde gurbet her gün çatışırdı hayatla.
Hayat, her zaman adil olmayabilir.
Büyük bir ustalıkla örer ağlarını, düşmeni bekler.
Kimi zaman adaletli olur, sen düştükçe seni kaldırır yüceltir.
Kimi zaman da kararsız kalır seni arada bırakır, ne düşersin ne kalkarsın, ne gülersin ne de ağlarsın hep bir yanın eksik kalır.
Sonra ‘Keşke’ler dolanır diline hayatın hep keşkelerle geçer ...