Dünyanın bir köşesinde, çatlamış betonların arasında bir çiçek belirir.
Küçük Teresa ona her gün su verir, sevgiyle bakar.
Tâ ki zorba bir kral çıkıp “Bu çiçek artık benim!” diyene kadar!
Sonrası sessizlik, korku ve yıkım... Askerler yürür, bombalar düşer.
Çiçek yalnız kalır, yaprak yaprak dökülür.
Herkes üzülür, koca kral bile...
Ve bir soru kalır geriye: Sevgiyle yaklaşmayı öğrenirsek o kuru sap yeniden çiçek açabilir mi?
< ...