“Gamsız ve tasasız bir hızla ilerleyen tren, kimi zaman tünellerin
karanlığına süzülüyor, kimi zaman gün ışığına çıkıp güneşin pırıltılarını
selamlıyordu. Oysa bilemezdi, içindeki yolcuların her birinin yüreğinde
taşıdığı karmaşayı, umutsuzluğu, hayata tutunma çabasını… Kalabalık
vagonlarda insanlar yan yana oturmuştu; kimi ayağındaki çarığı yastık
yapıp uzanmış, kimi pencere kenarına yaslanıp hızla akıp giden
manzaraları yakalamaya çalışıyordu. Çocuk sesleriyle dol ...