Çocukluğumu ilmek ilmek dokudum, hece hece okudum. Büyüttüm, eğittim, öğrettim gençliğin eline verdim. Umudu büyük büyük avuçlarımda tuttum, hep yeşil kalsın diye. Güven olmazsa olmazdı, sıkı sıkı tutundum güç aldım, hayatı en güzel yaşarım yeter ki "GÜVEN" beni terk etmesindi. Nerden bilebilirdim ki bir gün güvenin sırtını dönüp gidişi olan dönüşü olmayan bir yola gideceğini, burnunun dikine dikine ardına bakmadan gideceğini? Öylece çarnaçar ardı sıra bakakaldım öylece. Hep çareler insanın kend ...