“Gizella Weis kullanıla kullanıla derisi parlamış kahverengi, merceği çiziklerle dolu dürbünü aldı, çantasına,
terlikleriyle havlusu arasına sıkıştırdı. Yüzü düşmedi, hatta gözlerine hafif bir neşe ışığı oturdu, bir şeye sevinmiş
gibiydi. Belki de uzaklardan bakarak görmenin sevdanın henüz denenmemiş bir yolu olduğunu düşünmüştü. O
zaman bu ayrılık da sürekli ve kesin olmayacaktır, belki de Kuplor Coni’nin sözde yeni mesleği, ayrıntıları
belirlenmemiş, geçici, kısa süreli bir ...