Bu kitap, yazarın kendisini en iyi şekilde anlayacağını umduğu ve kendisine sonsuz saygı duyduğu bir düşünüre ithaf ediliyor:
“Gece karanlığında ağıldaki koyunlarından çok gökyüzündeki yıldızları merak eden Çoban’a”
Ve kölelikten kurtulup yaşamını özgür bir tiyatro yazarı olarak sürdüren Romalı Terentius’un bir özdeyişiyle başlıyor:
“Homo sum, humani nihil a me alienum puto.” (Ben insanım, insanlıkla ilgili hiçbir şey bana yabancı değildir.)
Ardından b ...