“Hasta bir insanım ben... Kötü biriyim. Pek çekici bir adam da sayılmam” diye seslenir okura Yeraltı Adamı. Rutubetli bir bodrum katından yükselen bu ses, sadece bir adamın sayıklamaları değil, modern insanın bizzat kendisi için ördüğü zindanın ilk tuğlasıdır. Onun dünyasında güneş doğmaz; sadece pişmanlıklar, kırılmış bir onur ve bitmek bilmeyen iç hesaplaşmalar vardır. Yeraltı Adamı, parlatılmış idealleri ve “mutlu insan” maskesini elinin tersiyle iterken, acının en saf ve en gerçek hali ...