Yine de gitmek istiyorum. Toprağa dokunup parmak uçlarımda kalacak o küçük nem, bana ait olanın ne kadar az, bana yüklenenin ne kadar çok olduğunu hatırlatsın istiyorum. Rüzgâr yüzümde yürüsün; yüzümün, başkalarının telaşına ev sahipliği yapan bu şehir maskesinden ibaret olmadığını hatırlayayım. Bir deniz kıyısı, suyun siyahı ile ışığın beyazı arasında sıkışmış o ince çizgide, içimdeki gürültüyü sustursun. Belki o zaman, bugünün kusurlarını yarına taşımadan geceye bırakmayı öğrenebilirim.
G ...