Zerdüşt, otuz yaşındayken evini ve evinin gölünü bırakıp dağlara gitti. Orada kendi ruhunun ve yalnızlığının tadını çıkardı ve on yıl boyunca bu durumdan usanmadı. Ama en sonunda yüreği değişti ve bir sabah, gün doğarken kalkıp güneşin karşısına geçti ve şöyle söyledi: “Ey yüce yıldız! Böyle parıldamasaydın ne olurdu mutluluğun?
On yıl boyunca buraya, mağarama geldin; eğer ben burada olmasaydım, kartalım ve yılanım olmasaydı, kendi ışığından ve aştığın yoldan usanırdın. Fakat biz, seni her ...