Çocukken en çok yollardan korkardım.
Kaybolmaktan, yalnız kalmaktan, tek başıma yürümekten…
Ama büyümeye fırsat bulamadan başladı o yolculuklar.
Ve ben bir gün yalnızlığa âşık olacağımı bilmeden yürüdüm hep.
Şimdi geriye dönüp baktığımda anlıyorum:
Ne siz, ne de hayat… Kimse size ne zaman ne getirecek bilemez.
Önemli olan acılara göz yummak değil;
Onları aşabilmek, düşsen de pes etmemektir.
İnsan en çok kendine rastlar kimsesiz kaldığı yollarda ...