“Bir insanın kalbi ılımazsa o işten hayır gelmez. Servet de ne kalbine ne diline okulu yakıştırırdı. Okuldan uzak
hikâyeler anlatırdı. Esasen okul binasını, binanın açıldığı Lise Caddesi’ni, caddedeki yorgun ağaçları sever. Hele okul kapısına yakın duran ağacı daha bir sever. O ağacı kendi ağacı ilan etmiştir ama henüz adını koymamıştır. Sanki okuldan her çıkışında zindandan çıkmış gibi sevinir de o ağaca sarılmak ister. Ama utanır...”
Servet, okulun en güzel kokan çocuğudur. Kok ...