Bu kitap Akademik bir rehber değil, duygusal bir yol haritası. Teorilerden çok gözlemlere, verilerden çok yaşanmışlıklara dayanan satırlar. Bir öğretmenin sınıftaki gözlem defteri, bir annenin iç sesi, bir çocuğun gözyaşıdır belki her biri. İçinde büyürken kırılmış çocuklar var. Sesi duyulmamış, anlaşılmamış, kıyaslanmış, etiketlenmiş çocuklar. Ama aynı zamanda, her şeye rağmen yeniden güvenebilen, sevinebilen, içinden “iyi ki” geçirebilen çocuklar da var.
Ne bir sistem eleştirisi taşıyor b ...